Het is bekend dat men bij het aangaan van een polis naar waarheid feiten en omstandigheden moet vermelden bij het invullen van het aanvraagformulier. Gebeurt dit niet, dan loopt men een heus risico dat de polis te zijner tijd geen dekking geeft, namelijk zodra de verzekeraar ontdekt wat verzwegen of foutief beantwoord is. Dat is logisch, want iedereen snapt dat een verzekeraar geen huis wil verzekeren dat al in brand staat. Maar met dat verzwijgen en de strenge gevolgen die voor de hand liggen, is het niet altijd zo zwart-wit als men zou denken.

Een man vulde in 2000 een aanvraagformulier voor een arbeidsongeschiktheidsverzekering (AOV) in en vermeldde dat hij een kijkoperatie in zijn knie had gehad. De verzekeraar accepteerde de aanvraag, doch met uitsluiting van arbeidsongeschiktheid wegens knieproblemen.

In 2006 raakt de man arbeidsongeschikt wegens schouderklachten. En toen bleek dat hij al vóór de polisaanvraag (vanaf 1988) schouderklachten had gehad. Maar het bijzondere was dat hij daar altijd slechts korte tijd last van had en er ook nooit voor naar een dokter was geweest.

De eerste keer dat hij er mee naar een dokter ging was in 2001, overigens zonder dat het toen leidde tot arbeidsongeschiktheid. Dat gebeurde dus pas in 2006 en toen ontdekte een reumatoloog ineens ook dat de oorzaak een achteraf bezien al heel lang aanwezige reumatische aandoening was.

De rechter stelde vast dat de man ten tijde van het aanvragen van de AOV nooit anders had begrepen dan dat zijn schouderklachten vielen onder ongerief en pijn waar iedereen wel eens last van had, hij niet wist of kon weten dat hij reuma had, en nooit wegens die klachten bij een huisarts was geweest en zich wegens die klachten nooit had ziek gemeld.

De rechter oordeelde dat hier geen sprake was van valse opgave of verzwijging. De moraal van dit verhaal is dat je niet kunt verzwijgen wat je niet weet.